دفتر مقام معظّم رهبری / استاد سیّد مجتبی حسینی / 17 مهر 1398
انصرافی که ما را از تمسّک به اطلاق عصیر باز دارد نیاز به دلیل قوی دارد. در اکثر موارد دلائل به نفع اطلاق است. امّا گاهی فقط یکی از مشتقّات انصراف پیدا می کند. مثلاً گفته شده که عصیر مقرون به الف و لام انصراف به عصیر عنبی دارد. در حالی که این قول اشتباه می باشد و عصیر ذو اللّام هم اطلاق دارد.
در العین اثر خلیل بن أحمد فراهیدی با همین شرایط تصریح به اطلاق شده است. در معجم المقاییس اللّغة اثر أبو الحسن أحمد بن فارس بن زکریا نیز اطلاق فهمیده می شود. همین طور در شمس العیون، لسان العرب و تاج العروس هیچ اثری از انصراف دیده نمی شود.
